Nieuwjaarstoespraak burgemeester Eijbersen

Beste mensen,

Mooi dat jullie er zijn om 2023 samen in te luiden!
Een nieuw jaar, een nieuw begin.
Ik was blij mijn eerste oud en nieuw samen met mijn gezin in ons nieuwe huis te mogen vieren.

De jaarwisseling was voor ons anders dan voorheen; zo maakten we kennis met de traditie van carbid schieten. Maar ik kreeg het idee dat veel meer mensen deze jaarwisseling anders beleefden. Niet alleen omdat we weer met familie en vrienden konden feesten.
Nee, ik bemerkte ook dat het verlangen naar een nieuw jaar groot was. Ook omdat we dan tenminste het jaar 2022 achter ons konden laten.
Hoewel 2022 voor mij persoonlijk een geweldig jaar was - omdat ik uw burgemeester mocht zijn - snap ik dat wel. Want de jaaroverzichten stemden mijn doorgaans vrolijke karakter somber: oorlog op ons continent, stikstofcrisis, energiecrisis, crisis hier en crisis daar. Het woord crisis is, net als onze economie, aan inflatie onderhevig.

Nadenkend onder de kerstboom dacht ik, in lijn met de Twentse cultuur: “Moeten we gewoon niet weer normaal gaan doen?”
Natuurlijk hebben we veel uitdagingen en zien we dat boeren, burgers en buitenlui steeds vaker in de knel komen.
En natuurlijk heb ik oog voor de steeds groter wordende verschillen in onze samenleving.
Maar onze geschiedenis leert ook dat het een onwrikbaar feit is dat er altijd problemen zullen bestaan. Zo lijkt het een natuurwet dat elke oplossing weer leidt tot nieuwe vragen.
In deze tijd zijn dat er misschien wel wat meer en zijn ze wat ingewikkelder. Maar met zwartkijken lossen we het niet op. Misschien moeten we het eens van een andere kant bezien.

Volgens mij moeten we de realiteit onder ogen zien dat er altijd maatschappelijke vraagstukken zullen zijn. Daar moeten we niet somber over worden, maar dat moeten we omarmen. En de maatschappelijke vraagstukken aanpakken door ‘gewoon’ op zoek te gaan naar balans. Maar waar ligt dan die balans?
Er is één constante factor: meningen verschillen.
Niet iedereen ervaart dezelfde problemen, niet iedereen verdraagt dezelfde oplossingen, niet iedereen heeft dezelfde belangen.
We leven in een tijd waarin het mode lijkt om tegenstellingen te creëren, niet om die balans te zoeken. En daar ben ik wel een beetje klaar mee.
Ik heb het compleet gehad dat iedereen vanuit zijn of haar eigen bubbel een mening heeft over een ander zonder het gesprek te zijn aangegaan, zonder de ander te willen ontmoeten, zonder naar de ander te willen luisteren. Dat het ‘eigen gelijk’ tot het allerhoogste wordt verheven. Wat er dan weer toe leidt dat de ander daar met exponentieel tegengekrakeel tegenin gaat.

Toch zit daar de crux:
in het zoeken naar balans,
in oprechte interesse in elkaar,
in het tijd nemen voor elkaar,
in het zoeken naar dialoog, in plaats van het aangaan van discussie.
In de dialoog is het luisteren naar elkaar tot kunst verheven.

Laatst hadden mijn vrouw Nienke en ik het hierover.
We waren het onmeunig eens met elkaar.
Maar Nienke stelde me ook terecht de vraag: “Neem jij altijd de tijd om echt te luisteren en door te vragen?” Touché…
Ze wees me op boekje: ‘Wil je gelijk of wil je geluk?’
Natuurlijk willen we dat allebei, maar de kern van dit grappige boekje is dat je zelf invloed hebt op geluk.
Door je eigen gelijk los te laten.

Dat idee maakt vrolijk en geeft positieve energie.
Vanuit die gedachte kunnen we met elkaar daadwerkelijk verschil maken de komende jaren.
Als we onze eigen bubbel verlaten.
Als we bereid zijn te luisteren.
Als we bereid zijn ons eigen gelijk te verlaten.
De ander kán gelijk hebben.

En dat geldt ook voor óns. Ikzelf ben, net als heel veel mensen, de publieke zaak gaan dienen, omdat ik rotsvast geloof dat de gemeentelijke overheid kan helpen om verschil te maken. Maar altijd samen én in dialoog.
Eenzelfde drive zie ik bij al onze college- en raadsleden en natuurlijk ook bij onze medewerkers.
Ze willen van betekenis zijn voor onze dorpen. Waardeer hen daarvoor. Want het is soms lastig en ingewikkeld.

2023 vraagt om keuzes.
Niet altijd gemakkelijke keuzes, want je kunt het nooit iedereen naar de zin maken.
Tegelijkertijd bestaat vooruitgang alleen als je bereid bent dingen te vernieuwen, te veranderen. Om onze maatschappelijke problemen aan te pakken.
Ik heb in 2022 gezien dat we in de gemeente Hellendoorn tot heel wat in staat zijn.
En ik heb gezien dat onze bestuurders het belang van onze gemeente hoog in het vaandel hebben.
Ik hoop en verwacht dat we die eenheid in 2023 naar een nóg hoger niveau weten te tillen.
Dat vraagt om hard werken.
Handen aan de ploeg.
En de bereidheid om het samen te doen:
college, raad en organisatie. In de regio en met de provincie.
Met inwoners, maatschappelijke instellingen en ondernemers.
Samen voor én met jong en oud.
Geen daadkracht zonder samenkracht.
Maar laten we vooral daadkracht tonen door te luisteren en vragen te stellen.

Tegen onze inwoners en ondernemers zeg ik tegelijkertijd:
wij zijn als gemeente niet het duizenddingendoekje.
Wij kunnen niet alles. En we kunnen zeker niet alles tegelijk.
Ook wij maken elke dag fouten.
Dat komt doordat we vanuit de beste intenties risico’s durven te nemen,
omdat we denken vanuit het motto ‘ja, tenzij’.
Reken ons er niet op af, maar ga het gesprek met ons aan. Zoals wij dat ook met u zullen doen.
Ik kan namelijk niet beloven dat we feilloos zijn – ikzelf ben dat in elk geval niet. Ik kan u wel beloven dat we ons stinkende best doen en van onze fouten zullen leren.

2023 staat wat mij betreft in het teken van samenwerking en dialoog.
Dat wordt - laten we zeggen zoals het is - moeilijk werk.
Maar ik weet zeker dat we elkaar vinden.
Omdat de gemeente Hellendoorn dat verdient!

Ik wens u een mooi 2023.
Völ geluk in ’n tuk.

Jorrit Eijbersen
Burgemeester gemeente Hellendoorn